فابینگ به عملی گفته میشود که افراد در محیطهای اجتماعی و خانوادگی به جای توجه به دیگران به تلفن خود نگاه میکنند. این اختلال که یکی از عوارض استفاده بیش از حد از دنیای مجازی است، کلیت و کیفیت زندگی انسانها را تحت تاثیر قرار میدهد.
به گفته متخصصان سلامت روان، فرد مبتلا به این بیماری آنقدر غرق در تلفنهمراه خود میشود که اطرافیان خود را از یاد میبرد و به جای اینکه نگاه و توجه او، معطوف به اعضای خانواده، دوستان و اطرافیان باشد و لحظاتی را در حضور واقعی با دیگران به سر ببرد، صرفا به قاب چند اینچی موبایل و اتفاقات درون آن خلاصه میشود و روزی میرسد که دیگر هیچفردی را در کنار خود نمیبیند و اگر کسی هم دور و برش باشد، آنها هم به او بیتوجه خواهند بود.
آیا شما هم یک فابینگی هستید؟
فردی که همزمان در حال مکالمه با دو نفر است، یکی با تلفن و دیگری با مخاطب رو به روی خود که به احتمال زیاد هم هیچ یک از این دو مکالمه را با موفقیت انجام نمیدهد و هر دو را ناقص به پایان میرساند، به اختلال فابینگ مبتلا شده است. همچنین فردی که در موقعیتهای اجتماعی با تلفنهمراه خود مشغول میشود، مثلا هنگام صرف وعده غذایی، گوشی را کنار بشقاب خود قرار میدهد یا در جمع دوستان و خانواده، مدام وسوسه میشود تا گوشیاش را چک کند، او هم به فابینگ مبتلا شده است.
فردی هم که بدون چک کردن تلفن اش نمیتواند صبحانه، ناهار یا شام را به پایان برساند، یک فابینگی است و این عامل، نشانهای از دلهره و ترس از دست دادن پیام یا پستی در شبکههای اجتماعی میباشد. از موارد مطرح شده نتیجه میگیریم که مهمترین نشانه مبتلایان به این بیماری نگاههای پیاپی، دزدکی و بیحدواندازه به تلفنهمراه در هنگام تعامل و ارتباط با دیگران است.
عوارض فابینگ چیست ؟
به عنوان اولین عارضه ممکن است دیگران هم با شما مقابله به مثل کنند که البته این کار به ضرر خودشان هم تمام میشود و آنها نیز با ابتلا به این عارضه خود را از لذت حضور و همنشینی با دیگران محروم میکنند و شاید هم به علت بیتوجهیتان به آنها ارتباط عاطفی و کلامی خود را با شما کم کنند و شما را در فهرست سیاه خود قرار دهند.
همچنین فابینگ در بلندمدت باعث آسیب به عواطف فردی، اجتماعی، خانوادگی و زناشویی میشود، به طوریکه ارتباطات انسانی در برخی موارد رنگ قهر و خشونت به خود میگیرد. در ضمن، پدران و مادرانی که این راه را در پیش میگیرند، به جای آنکه ساعاتی را در منزل به گفتگو، همنشینی و دورهمی با فرزندان اختصاص دهند، این شیوه را به فرزندان شان هم منتقل میکنند و فرزندان با الگوبرداری نامناسب از آنها به این کار عادت و زندگی شبانهروزی خود را صرف گشت و گذار در دنیای مجازی میکنند.